Esperanto estas la plej sukcesa artefarita lingvo en la homarhistorio. Ĝin enirigis juda okulkuracisto Lazar Markoviĉ Zamenhof (1859-1917), plej konata kiel Lazaro Ludoviko Zamenhof, pere de 40-paĝa broŝuro en la rusa. Tiu verketo, Международный языкъ предисловие и полный учебникъ (Lingvo Internacia, antaŭparolo kaj plena lernolibro), aperis en Varsovio en la jaro 1887. Ĉefa parto de tiu ĉi biblioteketo estas verkoj de Zamenhof. La unuaj lernolibroj aperintaj unue en la rusa, pola, franca kaj germana kaj poste en aliaj lingvoj estas en la biblioteko nur kiel PDF-dosieroj. Tamen ĝi enhavas plurajn paperajn verkojn de Zamenhof publikigitajn de franca eldonejo Hachette dum la duaj unuaj jardekoj de la pasinta jarcento. Ili, kune kun la Zamenhofaj libroj publikigitaj de Ito Kanzi estas la kerno de la kolekto Zamenhofologio. Aliaj kolektoj de la biblioteko estas tiuj pri vortaroj, gramatikoj kaj lernolibroj (preskaŭ 150) aŭ tiu pri originala literaturo en Esperanto, ĉefe pri la tiel nomata hungara skolo elstarinta dum la 1930-aj jaroj. La kerno de tiu skolo estis gazeto Literatura Mondo. Ĉiuj numeroj de tiu beletra kaj belega gazeto estas en la biblioteko ĉu papere ĉu bite. Aliaj kolektoj (fikcio tradukita, movado, ne fikcio) kompletigas la parto de libroj. Objektoj rilataj al la lingvo Esperanto kaj ĝia kulturo kuniĝas en kolekto Esperantaĵoj. Fine la parto Arĥivo kaj artikolaro enhavas artikolojn, gazeteltondaĵojn, blogerojn aŭ fotoalbumojn.
La biblioteko enhavas nun ĉirkaŭ 400 paperaj libroj, pluraj gazetoj kaj diversaj esperantaĵoj.